FEDERİCO GARCİA LORCA'YA   
  YANIK ŞİİR   
    
  Issız bir evde,  
  Korkudan ağlayabilseydim;  
  Gözlerimi çıkarabilsem de,  
  Yiyebilseydim;  
  Senin sesin için yapardım  
  Bunları,  
  Yaşlı portakal ağacı sesin;  
  Senin şiirin için yapardım  
  Bunları,  
  Çığlık çığlığa fışkıran şiirin.  
  Baksana,  
  Maviye boyuyorlar hastaneleri,  
  Senin için;  
  Kıyıdaki kenar mahalleleri  
  Ve okullar,  
  Senin için büyüyorlar;  
  Tüy salıyorlar,  
  Yaralı melekler;  
  Pullar örtünüyor,  
  Düğün balıkları;  
  Deniz kestaneleri,  
  Göğe uçuyorlar;  
  Siyah tülleriyle terzi dükkanları:  
  Kanla doluyorlar, kaşıklarla,  
  Senin için;  
  Ve,  
  Yutuyorlar,  
  Yırtılmış kurdeleleri;  
  Öz canlarına kıyıyorlar,  
  Öpüşe öpüşe;  
  Ve ak sadeler giyiniyorlar.  
  Bir şeftali ağacı  
  Giyinip de,  
  Kuş gibi seğirtirken sen;  
  Kasırga gibi fırıl fırıl,  
  Bir pirinç gülüşüyle gülerken;  
  Türküler çağırdığında;  
  Allak bullak ederken,  
  Atardamarlarını,  
  Dişlerini, gırtlağını,  
  Parmaklarını;  
  Vay ne şirindin,  
  Kahrolurdum ben  
  Kahrolurdum ben  
  Kızıl göller için:  
  Güz ortasında bir şahbaz at  
  Ve kana belenmiş bir tanrıyla,  
  Beraber yaşadığın.  
  Kahrolurdum ben,  
  Mezarlıklar için:  
  Gece, sesi kısılmış  
  Çanlar arasından,  
  Suyla, mezarlarla küllenmiş  
  Nehirler gibi geçen;  
  Nehirler:  
  Hasta asker koğuşları sanki,  
  Tıklım tıklım dolu;  
  Ve matem yağlı ölüme,  
  Çürük taçlı mermer şifreli ölüme,  
  Nehir nehir gelen ölüme doğru;  
  Birdenbire taşıveren nehirler.  
  Gece, ayakta, ağlaya ağlaya,  
  Boğulmuş çarmıhların geçişini  
  Seyrederken sen;  
  Kahrolurdum seni görmek için:  
  Bak,  
  Ölüm nehrinin önünde ağlıyorsun  
  Perperişan;  
  Garip kalmış köşelerde başın,  
  Durmaz ha, durmaz gözlerin  
  Ağlar yaşın yaşın.  
  Gece ve çıldırasıya yalnız,  
  Külleri ısıra ısıra;  
  Dumanı, gölgeyi, unutmayı:  
  Siyah bir huniyle yığabilseydim,  
  Trenlerin, gemilerin üstüne;  
  Filizlendiğin ağaç için,  
  Yapardım bunları,  
  Topladığın,  
  Yaldızlı su yuvaları için;  
  Sarmaşık için,  
  Yapardım bunları;  
  Gecenin sırrını sana ileterek,  
  Kemiklerini saran  
  Sarmaşık için.  
  Islak soğan kokusu gelen  
  Şehirlerden,  
  Seni bekliyorlar;  
  Boğuk bir sesle,  
  Şarkı söyleyerek  
  Geçesin diye.  
  Yeşil kırlangıçlar,  
  Saçlarının arasına yapıyorlar,  
  Yuvalarını;  
  Dilsiz sperma sandalları,  
  Peşin sıra geliyorlar;  
  Sümüklü böcekler, haftalar,  
  Yelkenleri düşürülmüş serenler,  
  Kirazlar da,  
  Dönüveriyorlar ossaat:  
  Gözükünce solgun başın,  
  On beş gözlü başın,  
  Al kan içindeki ağzın.  
  Şehrin otellerini,  
  İsle doldurabilseydim;  
  Hıçkıra hıçkıra,  
  Yok edebilseydim  
  Çalar saatları;  
  Ezik dudaklarıyla yaz ayı,  
  Evine nasıl gelecek,  
  Göreyim diye  
  Yapardım bunları;  
  Yığın yığın insanların,  
  Melil mahzun tantanalarıyla  
  Ülkelerin,  
  İşlemez sabanların,  
  Gelincik çiçeklerinin;  
  Mezar kazıcıların, süvarilerin,  
  Kanlı haritaların, gezegenlerin,  
  Evine nasıl geldiklerini  
  Göreyim diye;  
  Yapardım bunları.  
  Küllerle örtülü dalgıçların,  
  Uzun bıçaklarla delik deşik olmuş  
  Meryem Ana tasvirlerini  
  Sürüte sürüte gelen maskelerin;  
  Damarların, köklerin, hastanelerin,  
  Karıncaların, su gözelerinin,  
  Evine nasıl geldiklerini  
  Göreyim diye;  
  Yapardım bunları.  
  İçine kapanmış atlının  
  Örümcekler arasında öldüğü  
  Bir yatakla,  
  Gecenin;  
  Kinden, dikenlerden bir gülün,  
  Sarıya çalan bir geminin,  
  Rüzgarlı bir günle, bir bebeğin;  
  Evine nasıl geldiklerini  
  Göreyim diye:  
  Yapardım bunları.  
  Ben, Oliverio, Norah,  
  Vicente Aleixandre, Delia,  
  Maruca, Malva, Marina,  
  Maria Luisa, Larco, La Rubia,  
  Rafael Ugarte, Cotapos,  
  Rafael Alberti, Carlos,  
  Manolo Altolaguirre, Bebé,  
  Molinari, Rosales, Concha Méndez,  
  Ve daha da unuttuklarım;  
  Evine nasıl gelecektik,  
  Göreyim diye  
  Yapardım bunları.  
  Gel de taçlar takayım,  
  Gel, sağlık esenlik delikanlısı,  
  Gel, kelebek kıravatlı civan;  
  Sen ey,  
  Sonsuz hür siyah bir şimşek gibi:  
  Pırıl pırıl insan;  
  Madem, geç vakitlere dek,  
  Kalınamıyor daha kayalıklarda;  
  Bari aramızda konuşalım,  
  Gel,  
  Şöylece bir, olduğumuz gibi;  
  Çiğ için olmadıktan sonra,  
  Şiirlerde n'olacak yani?  
  Bir ağu hançerin,  
  İçimize işlediği bu gece için  
  Olmadıktan sonra;  
  Şiirlerde n'olacak yani?  
  Bu tan kızıllığı için,  
  Olmadıktan sonra;  
  İnsanın vurulmuş yüreğinin,  
  Ölüme hazırlandığı,  
  Şu viran köşe için olmadıktan sonra  
  Şiirlerde n'olacak yani?  
  En çok gece, geceleyin:  
  Kıyamet gibi yıldızlardır,  
  Dolmuşlar hepten ırmağa;  
  Bir kurdele gibiler,  
  Fakir fukara dolu evlerin  
  Pencerelerindeki..  
  Bir ölen var,  
  Onların evlerinde;  
  Bürolarda, hastanelerde belki,  
  Belki asansör ve madenlerde,  
  İşlerinden oldular.  
  Onulur şey değil yaraları,  
  Yaratıklar,  
  Acı çekiyorlar.  
  Her yanda dert yanış,  
  Her yanda,  
  Vay şuymuş vay bu;  
  Pencereler,  
  Göz yaşıyla dolu,  
  Aşınmış eşikler,  
  Göz yaşından;  
  Yüklükler ıslak,  
  Bir dalga gibi  
  Halıları dişlemeye gelen  
  Göz yaşından,  
  Oysa ki yıldızlardır akar  
  Uçsuz bucaksız bir nehirde.  
  Federico,  
  Dünyayı görüyorsun.  
  Yolları görüyorsun,  
  Sirkeyi görüyorsun;  
  Birkaç ayrılıştan,  
  Taşlardan, raylardan gayrı,  
  Kimseciklerin kalmadığı,  
  Köşeden:  
  Duman ha deyince,  
  Zalim tekerleklerine;  
  Hoşça kalları görüyorsun,  
  İstasyonlardaki..  
  Her yanda, sorunlar koyuyorlar,  
  Çeşit çeşit insan var:  
  Kanlı bıçaklı kör var,  
  Öfkelisi, ümitsizi var,  
  Yoksul var, tırnak ağaçları var;  
  Şunun bunun sırtından,  
  Geçinmek sevdasıyla;  
  Harami var.  
  Hayat  böyle, Federico,  
  Ey babayiğit,  
  Ey kara sevdalı adam.  
  Sana,  
  Dostluğumun sunabileceği şey  
  İşte bunlar..  
  Sen de epeyce şey biliyorsun  
  Şimdiden.  
  Yavaş yavaş, daha da,  
  Öğreneceklerin var.  

  Pablo Neruda